Ey yalnız/lık
Yalan bir meyvâ atıldı
Önce kardeşlerin arasına Dik burnunu beynine Dimdik! Sonra kazanmak oldu adı Ademden kalan sır ilâ Seni nasıl anlatsam Güle nağme inmez Güllesi hiç olan Bir burukluk var içimde Peki nasıl anlatsam Bir nur iner mi yüzüme Sana sadık kalsam mı? Gözdesi gönül olan Ol’sam bir kovulsam iki Bir şeytandır bozar beni Kaktüs çöllerde Ben ise gecelerde Ne yaşarım kim bilebilir beni İki tümsek aşağı Seni sen yapan Varlığıma amadedir hüsran Yazılır tüm yazılar bana Ve de sana Ben bana aşık Yaratılan her bir meleğe Yani sana ey yalnız Seni sana anlatsam Bir türküdür Dudaktan kalbe Yıldızlar üşümüştür şimdi Yalnızlık kadar sıcak özüm Bulut gönülgahta yağmur olur bana Yağar her gece gözüm Ey yalnızlık Güneşe vurur ,ayın şavkına dimağım sana son sözüm... Gayri gaibtir söylemlerin Yere yetişen toprakta anılır Bana yâr ola Sılası vurgun kalbine Hicran dolu göğsüne Değmeliydi közüm Gezgin imgeler . |