SENSİZ ATEŞLERDEYİM

Gözlerimdeki yaşları

Sildim de...

Yüreğimdeki izleri

Silemiyorum....

Hasretin bu kadar zor
Bu kadar yakıcı

Bu kadar acı olacağını bilemedim

Göz bebeklerim de cam kırıkları

Sensizlikte kaybettim umutları
Acılar için de tenim

Gülemiyorum...


Kabuslar çöküyor uykularıma
Rüyalarım yanlızlığın en zifirinde
Esir alıyor duygularımı
Düşünemiyorum


Sol yanım acılar girdabında
Ve sessiz çiğlıklarda
Yokluğunla çirpinirken
Varlığımı sensiz taşıyamıyor

İşkencelere maruz kalıyor bedenim
Çaresizliğin zindanında hapsolmuş

Direnemiyorum


Ya ateşi düşürüyorsun yüreğime

Kavruluyorum

Ya yüreğimi ateşe atıyorsun

Yanıyorum...

Ya prangalara vuruyorsun

Bedenimi

Yada değirmenlerde öğütuyorsun yüreğimi

Dayanamıyorum...

Mehmet Öztürk

Parkbeni