Nereye kalkalım?
Gökyüzü çekiyor beni kendine
Hayvanların ve doğanın haykırışı çınlıyor kulaklarımda Tanımadığım birisi kaçak mazottan söz ediyor İnsanların tabak ve bıçaklarında kan var Herkes benimle alay ediyor Fakat gökyüzü, o beni kendine çekiyor Bir fısıltı kulağımda kalkalım diyor Ben uçuyorken semaya, nereye diyorum Nereye kalkalım? Ne kadar uzaklaşsak da hep buradayız En sevdiğim şarkının son sözü geliyor aklıma Çekip gitsek de ayrılamayız Heryer aynı, herkes aynı Montaigne’in de söylediği gibi, ne önemi var kalkmanın Herkesin koşuşturmacası aynı Elimdeki kalem ve eskimiş oyuncak bebek aynı Aynı gökyüzü, farklı yüzler Farklı yüzler, aynı insanlar Nereye kalkalım? |
*** NEREYE KALKALIM? *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı, içtenlikle KUTLUYORUM...