SEN ÖÐRETTÝN
Yüreðimin kapýsýný açtým girmen için
Çok bekledim girmeden kaçýp gittin Yabancý bir sözcükle konuþuyormuþ gibi Hep saðýr dilsiz gibiydin Sen gittin ben yýldýzlara bakýp yolumu buldum Sen gittin ben düþlerimle yaþamayý öðrendim Ne anlatayým sana hasretimden Korktuysan benim sevgimden Kopardým baðýmý, kaldým dalsýz, budaksýz Geceleri dört duvara sýkýþtým kaldým çaresiz Nefessiz kalýp aðlanacak halime gülmeyi Ben senden öðrendim kimseye yaslanmamayý Sevemedim, ne yaðan yaðmuru ne doðan güneþi Acýlarýmý yorgan, düþlerimi yastýk yapýp yatmayý Unutamam çileyle geçen günleri Ben senden öðrendim ayakta durmayý Aklýmla savaþan yüreðimle Issýz kara gecelerin kuytusunda Çölde bir yudum su gibi özlediðimde Seni içimde öldürmeyi ben senden öðrendim Hiçbir þey umurumda deðil Ne gülün güzelliði ne çiçeðin kokusu Ne de ýssýz gecenin aydýnlýk sabahý Ben sevmemeyi senden öðrendim Ünal TÜRKOÐLU |
Emeðine yüreðine saðlýk
________________________________Selamlar