NE BU SESSİZLİK SENFONİSİ ?
İstanbul sokaklarındayım bugün
bir heves bir nefes alıp içimde tutuyorum yazamıyorum çizemiyorum anlatamıyorum açıkçası boğuluyorum sığmıyorum ne kalabalıklara ne tenhalara bir tutuk bir ezik bir buruk savruluyorum sağdan sola tutunamıyorum peşin sıra ve de yutkunamıyorum sanki imdadıma yetişecek bir el alıyorum ferahlatacak bir yel ne bu sessizlik senfonisi ? aşina’ sizlik sarmış gözün değdiği her yeri kadirşinas’ sizlik dalıyorum doluyorum saçlarımı yoluyorum |