Hangi fırtına köklerini söken.
Hangi yağmurlarda gözyaşlarını sel gibi döken
Adı neydi bu yaşamın.
Gökgürültüsüyle esip gelen.
Bir ölüm sessizliğinde ellerini.
Benden cekip götüren.
Şimdi yalnız ve sessiz dört.
Duvar arasında pencereden.
Dışarıyı seyreden ben
Bir ölüm sessizliği yüreğimi
Kahreden.
Hangi fırtınaydı köklerini söken.
Varlık içinde yokluk yaşayan .
Geçmişte ne varsa yüreğinde taşıyan
Bir kase corbayı insanlarla paylaşan ben .
Adı neydi bu yaşamın .
Nankörlüktü bence
Cünki insanlara verdiğin .
Yardımcı olduğun sürece iyiydin.
Şimdi dört duvar arasında.
Dışarıyı seyreden ben
Bir ölüm sessizliği yüreğimi .
Kahreden
Şimdi yalnızlığımı seviyorum
Çünki biliyorum yalnız değilim beni yaradan var .
Sabret diyor
Bu yüzden kimseyi düşünmüyorum artık
İçimde buruk bi okadar hüzün ve gömdüğüm o kadar insan varki yüreğime
Şimdi dört duvar arasında yalnızlığımı seviyorum
Ve pencereden dışarıyı seyrederken bir ölüm sessizliğinde ne cok değer vermişim değmeyecek kişilere. Ne cok gözyaşı yağmur gibi dökülmüş gözlerimden nasıl fırtınalar sökmüş köklerimi.
Fakat birtek rabbim bırakmadı ellerimi .şimdi
Yeniden kök saldım
Dindi gözyaşlarım
Dört duvar arasında begonyalarım papatyalarım
Ve bi cok mutlulukla doldu hayatım nankörlere inat ben sevgiyle
Ayaktayım