ANADOLU
ANADOLU
Anadolu’nun derinliklerine kazınmış Tek göz evlerin tuğla ve kerpiç karışımı duvarlarının arasında Birbirine sokulmuş duran insanlar, Adımlarını sıklaştırıp Kiremitle kaplanmış damlardan sarkan buzulların ıslaklığını Ve gündüzün karanlığını iliklerinde hissettikleri için ALİ Baba’nın kahvesinde alıyorlardı soluğu… Kahvenin Sıvaları dökülmüş duvarlarından birinde yirmi birinci yüzyılın yansıtıldığı bir tablo ve Faltaşı gibi açtığı gözlerini Annesinin esmer ve cılız bedeninin üzerinde duran ak memelere Dikmiş bir çocuk, Tüm benliğini katarak resmediliyordu. Sokakların soğukluğuna inat Sıcacıktı içerisi… Sessizliğin dinginliğini yaşıyordu insanlar… Kahvenin tam ortasında bulunan Sobada yanan odunların çıkardığı gürültüler bile Bu sefaletten mumyaları harekete geçiremiyordu. Güneşin korlaşmış kızıllığını iliklerinde hissettikçe tutundukları tualin çerçevesinden bir bir düşüp toprakta açılan çukurlarda yok olup gidiyorlardı. Dağcı 13.04.2019 |
*** ANADOLU *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...