Aynanın bir yüzü


I
Esrik vakitlerine kör akşamın
Yorgun bir beden düşer
Yazma merakı kamçılanan
Kalemin ucu açılır
Şamdanın mumu tutuşur.


II

Dağınık odasında
Ağıtlar düzülür perişan hayatlara
Kalem sırdaşlığı ürkütmez
Kalem terk etmez akşamları
Sadece kaleme okunmaz lanetler
Şamdanın mumu tutuşur


III

Parmak uçlarında artan dolama sancısıdır dünden kalan
Demek ki iltihabın boşalma vakti yakın






Öbür yüzü aynanın

I

Gemisini kurtarma derdinde
Bir çuval erzak, kışlık kömür
Sahiplendik mi yeşilinden kartı
Durgun suları hayatın
Şamdandaki mumlar tükenir
Kalem yazmaktan utanır.


II

Biçimsiz tezgâhında sistemin
Umut alınır, hayal satılır
Yaratılmışlığın en yücesinde
Ürkütürken çukura yuvarlanışı insanın
Şamdandaki mumlar irker
Kalem utanır yazmaktan


III

Boynuna ip bağlanan adam farkında değilse ipin
Demek ki son nefesleri, boğulma yakın


Sİnan YILMAZ