Hayatın verdiği yorgunluk düşünce
yine omuzlarıma
Kapattım gözlerimi Dünyaya
Dalıp gittim çok uzaklara…

Yüreğimden dökülen inciler
Senin için sadece senin
29 sene nasıl geçti anlamadım…

Bütün karanlıklar aydınlandı
Yüreğim heyecandan
Yüreğim mutluluktan
Dünyada Cenneti yaşadı

Sana baktım baktım
Dokunmaya kıyamadım
Saniyeler içinde resmini
Ruhuma , beynime ve yüreğime kazıdım…

Zaman geçiyor ve ben kaybolunca yalnızlıklarda
Ruhumdaki , beynimdeki ve
yüreğimdeki halin geliyor karşıma..

Acılarımın içinde gülüşünü mutluluğunu görüyorum
İşte O an sarılıyorum
Ruhumun derinliklerinde sana.

Sıcaklığını, nefesini his ediyorum
Kalbinin atışı kalbimin atışını bastırıyor
Bana sarılıyorsun hiç bırakmayacak gibi
Ve inadına bir an önce gitmek istermiş edasıyla….

Saniyeler yaklaşıyor
Kalabalık evimde çoğalıyor
Ve sen bir Melek
Gelinliğin içinde duvağın
Başında…

Elimi öpüyor
gözünden yaş süzülüyor
Anam hakkını helal eyle diyorsun
Ve
Gidiyorsun…..

Baka kalıyorum ardından
Sanki can evinden canı alınmış gibi.
Gözümde yaş baka kalıyorum öylece…

Sen gidiyorsun
Elimi bir el tutuyor
Biri bana sarılıyor
Haydi Annem ağlama diyor
Ablan…..

Kardeşim bir Melek gibi
Kendi hayatına kendi mutluluğuna gidiyor
Ağlama Gül ve mutlu ol diyor..

O günden bu güne ben hala
O günün mutluluğunu yaşıyorum
Ve
Ben seni çok
SEVİYORUM💖🌹

Annen… 02.10.2022 Hagen ( ömrümün sonbaharına doğaçlama hisler)