GÜN IŞIĞIM !…
Gel de dokun artık yüreğimdeki karanlığa.
Ben gecelerle zaten tanışığım.
Sıcacık buseni kondur titreyen nefesime,
Sarıl bana, sımsıkı sarıl GÜN IŞIĞIM..!
…
Damarlarımda donmaya yüz tutan kanımı ısıt.
Doldur tüm boşluklarını hücrelerimin.
Yalnız gel ne olur, ben yalnızlığa alışığım.
Yalnızlığında kaybolsun yalnızlığım GÜN IŞIĞIM..!
…
Kırdılar tüm tomurcuklarını umutlarımın.
Köklerim beslemiyor artık kurumaya yüz tutan gövdemi.
Kestim, kalmadı hayatla bir ilişiğim.
Gel, yeniden hayat ver bana GÜN IŞIĞIM..!
…
Şafaktan önce söküyor gözlerim uykudan.
Seni ilk gören olmak için her sabah.
Hayatım gib buz kesmekte darmadağın döşeğim.
Gel, yorganım ol üşümelerimin üstüne GÜN IŞIĞIM..!

Kaldır ruhumdaki esareti.
Ver bana,
Hayatta ve ayakta kalacak cesareti.
Ben bir aydınlığa bir de sana aşığım.
Gel,
Vuslata erdir şu yorgun yüreğimi GÜN IŞIĞIM !
(Onuncuköylü İsmail SIKICIKOĞLU)