HÜZÜNLÜ HÜSRAN !
HÜZÜNLÜ HÜSRAN !
Tarla sürdüm, ekin ektim hayata. Gençliğimi harcayarak büyüttüm. İstedim ki yıllandıkça boy ata. Cefasını yüreğimde uyuttum. Garip gönlüm başka yere akmadı. El tarlasındaki ota bakmadı. Çile çekti, sabretmekten bıkmadı. Boğazıma dizilse de hep yuttum. Yaramı ben kendim sararım dedim. Saramazsam Hak’ka sorarım dedim. Elbet bir gün harman sürerim dedim. Sadık kaldım ben sözümü hep tuttum. Oysa deprem dipten vururmuş meğer. Yıllar yılı uyur dururmuş meğer. Ekinler de bir gün kururmuş meğer. Biçilmenin acısını da tattım. Hayat direnmekmiş, cenkmiş bana ne ? Tencere kapağa denkmiş bana ne ? Gökkuşağı rengarenkmiş bana ne ? Ben ufkumu düz siyaha boyattım. (Onuncuköylü İsmail SIKICIKOĞLU) |