GÖÇ !
Göçmen kuşlar gibiyiz, aslında her birimiz.
Kalû Belâ’dan gelip, sonsuzluğa göçeriz. Dünya, bu yolculukta, konaklama yerimiz. Kısa bir süre için, ona uğrar geçeriz. Yerleşmeye kalkan çok, kalıcı düzen kurup. Öyle başı döner ki düşünmez şöyle durup. Gün gelir apar topar kapıya kilit vurup. Bir anda kanatlanıp, arşa doğru uçarız. Bir seyir defteri var, elbette bu seferin. Boş sayfaları yoktur, ömür adlı defterin. Islatır onu bir gün, son nefesteki terin. Sen, ben, onlar hepimiz, manzarayı seçeriz. Boşuna bunca zahmet, bunca gereksiz özen.. Ibret olmali bize, kainattaki düzen. Kendimizi bu kadar biziz gereksiz üzen. İstemesek de bir gün, arza kapı açarız. (Onuncuköylü İsmail SIKICIKOĞLU) |