MerdivenÖzgüven örtüsü biraz aralandığında Bulutların bedenlerine sığmaz düşünceler Umut her zaman orada bir yerde dursa da Akıl genelde erir tereyağı misali Uzun bir sessizlik süzülür ruhun derinliklerinden Yoncaya saklanmış keklik gibi titrer kişi bir başına Karamsarlık yoldaş olur Tüm duygular ölür bir bir Geriye kayıtsızlık kalır Yaşamın hepimize bir hediye olduğunu unutmadan Bizimle oynadığı gibi onunla oynamak gerek Hayatta hep bir şeyler eksik olacak Basamaklardan düşüldüğü gibi Arada bir tokat da yenecek elbette En ağırı Başkalarının tırmandığı zirvelere asla çıkamadan Onlar için hep bir merdiven olmak Belki de hayatı abartmamak en doğrusu Seğmenoğlu |
Şiirinizi övgü ile okudum. En içten dileklerimle kutlarım.
Saygılarımla.