SONRALARIM HEP MEÇHULŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Sustukça elleri konuşan Abime
Hep başkalarına verdik yerimizi olmamız gereken yerde olamadık
Sonralarım hep MEÇHUL Sevdiklerimiz sorduğunda ya arabanın altinda ya egzoz dumanının içinde yada Tırın , fren balatalarının arasında kaldık diyemedik Hep sorular meşgul kaldı Sustum öylesine zor işlerin arasında sustum ki Parmaklarım çalıştıkça yaralarım konuşuyor Yürüdükçe topallayan dizlerim konuşuyor Her frene bastığım da göğsüme dayanan Emniyet kemerim konuşuyor. Yedi katlı binanın, dış cephesinin sıvasını yaparak sustum öylece Sitelerin güvenlik kameralarına yakalanarak, kepçenin üzerinde, hayatın dibini kazdım ellerimle Sonra sı hep meçhul Ben konuşuyordum aslında ama kimse yaptığımın işin, şekline bakıp nasıl konuştuğumu göremiyordu Leyla bana hep susuyorsun diyordu Duvarlar senden daha çok konuşuyor Halil diyordu Ama bilmiyordu Bilseydi hiç konuşmazdı oda benim gibi seyrederdi kendini O duvarlarda Yada bir şiirin içinde Sevdiklerim için " zaman " ekiyordum Sevgi toplamaya gittiğim günler de oldu Ama döndüğümde hep geç kaldım Hep başkaları oluyor olmam gereken yerde , Sonra/larım hep meçhul Yüreğimin toprağı, kurutulmuş Susuz kalmışım evlat ! Diyordu Halil Usta ! Boş ver gitsin! Yüreğimizde kalanlar da ,bir gidenler de bir, Gömüldüğü yer aynı yer değilmi? Benim gönlümün toprağın da yatan da bir kalan da bir, Ne atılır ne satılır, Bir giren bir daha çıkamıyor Usta Sevdiklerimin , Olay yeri hep meçhul Ayşe caniberk Gümüş kalpler 26Eylül pazartesi 2022 |
hüzünlüydü şiir...