SENİN GİBİ
İnsanın sessizliğe gömülmesi
Hayatın ufacık bir cilvesi Arda kalan yalnızca Kafamda dönen çocuğun sesi İçimde bitmek bilmeyen bir özlem Çağırsanda yanında bitsem Yalnızca baksan bana Gözlerinle sevişsem Ellerimle okşasam Okşasam ve bırakmasam İçime çeksem kokunu Bir daha bırakmasam Kalbime saplanan hançeri çıkarsam da Yarası kapanmaz asla Senden bana bir hatıra İyileştirmez bu kalp kimseyi Bir daha Yalpalayıp durdum Bir kez olsun sormadın Bense hiç çıkarmadım aklımdan Onaltımdan beri kalbimi işgal ettiğini Yüzümde bir antidepresan gülümsemesi Olamadım hiç eskisi gibi Denemedim belki Olmak istedim hep senin gibi |
Yarısı aldanmışlıkla geçiririz ömrümüzü..
Neşet babanın dediği gibi
Taşa toprağa gerek kalmadan insanın gömüldüğü tek yerdir kalbindeki izi..
Öyle sessiz vaveylası vardır ki
Kimse duymaz ondan çıkan sesi..
Aynı karanlık örter üstümüzü
Herkes kendi gecesinden seyreder gökyüzünü..
Eymenciğim yine çok duygulu bir gönül sesi idi şiirin.
Tebriklerim ve sevgilerimle..