ERİNME
Karar veren kimse değil
Çaresiz kalacaksın bir gün, iğrenç bir kaybediş Takibe alındı telefonlar, maddelere hapis Maziyse kahır, medet umulacak hiçbir şey kalmadı Aylardır aynı hadiseye takıl, hayat nasıl? Topla valizlerini, terk et şimdi gençliğinde ki tüm pislikleri Bitti geçmiş, artık tarihe karıştı dertlerin En dipten sesleniş, sezin hisleri Geriden en tepeye ilerleyiş Çölde vaha yüreğim Sönmez hatta ateşi Görsen kaçarsın, saklan evine çıkma şimdi Doğar güneşin, özgürlüğe koşuyorsa düşlerin Aynı yerde aynı şeyler Olacak istemesende Sonlanacak vahamet Dolacak odamıza güzellikler Ama vazgeçmek yok gerçekten Gerçekten de! Kelimeler yetmez, sessizleşmişsen Kapında ecel, kaçsanda ebediyen Değiştirecek her şeyi bir düşünce, bir söz veya bir hareket Korkma, geliyorsan sevgiyle Kana bulansa da ellerin, vicdanında yeşerir adalet İmkansızlık mazeret, intihar kabullenmek Kandırır işleyen mizahsen Ayıltır içinde ki ilahi tinler Sorgulamak yok gelecek zaten nihayet Gözlerin kör, tiyatral düzen İmtihan yükümlülükler İnkar etsen de yanacaksın, şikayet etme Toprak aidiyet, gökyüzünde cesaret Öncelik vereceksin, önsezinde gaflet Ruhunda hasiyet, dürüstse haysiyet Ufkunda hidayet, ülkünse sükunet Zaman rezalet, benliğinde metanet Külleri denize dök, yersiz rehavet Kalp taşırken balaban arat, kontrol dirayette Göstereceksin gerektiğinde, erinme |