ÉŞİME
            Yusuf Yılmaz
İyi ki ben seninle yaşadım
Unuttun mu zannediyorsun
Betim  benzim solduğunda
Ciğerinden gelen bir sesle
Ah deyişlerini ...
Beyaz  mavi  kurdelasıyla
Torunun okula giderken
Dedesi diyerek
İnleyen nağmelerini...
Sabah kahvaltısı  hazır olmadan
Sofraya bensiz oturamazsın diyerek
Tatlı Sert çekişmelerni...
Telli duvaklı resimlere bakıp
Ömrümde bir defa oluyor
Yokluğumuza rağmen
İç çekmelerni...
Aslında benden yana olduğunu biliyordum
İçimden ben  de sana hak veriyordum
Çocukları hep el üstünde tutuyordun
Saçlarını süpürge  endişelerini...
Hayatımız  gurbette geçmişti
Sürgün yıllarıydı
Hamile vaziyette
Tek başına  otobüse binişlerini ..
Ama ben senden ayrı
Boğazımdan  hiç bir şey geçmedi
Bir haber gelse yaban ellerinden
Kanat çırpışlarını...
Herkes uçtu  gitti yuvadan
Hüzün, sevinç,  dert..
Sen benim ben de senindim
Biraz mahzun biraz umut  biraz
Ağlamalı  bakışlarını...
Hiç yemek tuzsuz olur mu?
Biraz dargın biraz cilveli biraz nazlı
Bir odadan bir odaya kaçışlarını...
Iyi ki seninle çıktım bu yola
Biraz zor biraz çetin biraz engebeli
Işıl ışıl  gecemi gündüzümü
İy i ki seninle yaşadım.