ÜMİT
ÜMİT
Yusuf Yılmaz Karanlıklar kaybolurken Ümit denilen şey tan atarken yeşermeye başlar. Sararan yapraklar, sudan; Hüzünler, sevinçlerden medet umar. Gözler maviyi arar, Nehirler meyile akar, Dalgalanır rüzgarlarda saçlar. Nerede olursan ol, Evde, sokakta, gurbette… Ümit denilen şey Yakalar seni en ummadığın yerde. Yeter ki yaşamaya ayak diret, Birde inat et. Özgürlük mücadelesidir benim, Hürriyet, emek ve ekmek; Mavi bir düştür rüyalarımda, gerçek; İyiliği, güzelliği, sitemi sevmek. Mademki bu amansız bu çetin Zorlukları yendin; Bu yüzden Ümidini hiç yitirmedin; Devam et. |
*** ÜMİT *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı, içtenlikle KUTLUYORUM...