Eylülün Büyüsü
ve
fonda sevdanın esintisi dökülen her yaprağın arasında hüzünle dans ediyor saçlarının ışıltısı bal kahvesi gözlerin içine çekerken beni kanımı kaynatıyor yakamozun parıltısı ah benim sol yanımı süsleyenim yüreğime aşkın harese dikenlerini mi ektin de her yokladığımda kanıyor böyle hayallerimden ürpererek uyanırken yutkunuyor sözcüklerim sensiz geçen bu sonbahar mevsiminde de sanma ki seni unuttum; sana dair göz yaşlarımla suladığım ötelenmiş tüm umutlarımı göçmen kuşların kanatlarına asarak eylülün büyülü hüznüyle uğurluyorum tekrar buluşmak dileğiyle bıkmadan yine... 16. 09. 22 |
İyi akşamlar