SENSİZ İSTANBUL ( Tekrar )
Günüm aydınlık değil sen yoksun diye
Karanlığı sarıyor sensiz İSTANBUL. Gittiğin günden beri uzaksın diye Yalnızlığı karıyor sensiz İSTANBUL. Kurşun gibiydi senden gelen söz bana Can evimde sönmeyen sendin köz bana Artık ne bahar gelir ne de yaz bana Çöl oldu bak kuruyor sensiz İSTANBUL. Vurgun yedi yüreğim,senin elinden Onulmaz hallerdeyim,acı dilinden Kurtulmuyor gözlerim,sevda selinden Hallerimi görüyor sensiz,İSTANBUL. Ruhumdaki yaradan,akan kan gibi Ateşlerde kül olup,yanan can gibi Gittin gideli bomboş,kalbi ben gibi Şimdi kime yarıyor sensiz İSTANBUL. Seninle güleceğim,sandı bu şehir Yar sana da bana da,kandı bu şehir Hercai vurgunlarla yandı bu şehir Mazimizi arıyor sensiz İSTANBUL... Gülseren MORKAN Bu şiirim daha önce güne gelmiştir. |
Her gelen geçene hep seni sordum
Kalbimi sen diye nasıl da yordum
Bu beni geriyor sensiz İstanbul
Yine çok güzel bir hece düşmüş kaleminizden can şairem
Ve güne düşerek zaten hakettiği yerde yerini de almış...
Günün şiirine ve yürek sesinize gönül dolusu tebriğimle...
Şiir yüreğinize her daim sevgilerimle...