Bu elin sahibinin yüzü nasıldır?
Ya şunun?
Ya öbürünün?

Tırnaklarını özenle kestiği gibi
Kesili midir saçları da?

Elindeki buruşukluk
Aynası mıdır
Yüzündeki kırışıklığın?

Ne anlama gelir elinin tersinde damarların
Yeşil bir T gibi kaplaması elini?
Ya da yeşil bir Y gibi?

Tırnaklarındaki soluk kırmızı,
Kansızlığı gösterir diyorlardı,
Doğru mu bu?

Parmaklarındaki kıllar
Kaşlarını gösterir belki.

Sonra ellerin esmerliği
Yüzün esmerliğiyle birlikte mi gider?

Serçe parmağında hafif bir yanık izi,
Kimbilir, büyük kent yangınında,
Yangının tam da ortasında,
Küçücük bir çocuktu.

Bu başparmak, deve güreşi yapmış mıdır hiç?
Yenmiş midir? Yenilmiş midir? Kaç kere? Kaç kere?
Bu başparmak, parmak kuklası oynamış mıdır hiç?
Kimi oynamıştı? Kime oynamıştı?

Hangi elleri tutmuştur bu el? Ne kadar süreliğine?
Kimi elleri, insan, ömür boyu tutar.
Kimileri vardır ki, bir saniyeliktir ömürleri.
El, kaydını tutar insanların dostluklarının.

Bir yumruk oldu mu bu el hiç?
Bir simge oldu mu?
Eller fazla konuşmazlar.
Bunları elin sahibine soran oldu mu?

Parmakların boğumlarındaki çizgiler,
Yüce ağaçların halkaları gibi,
Yaşını mı gösterir el sahibinin?

Herkes ev sahibi olamaz
Ama herkes el sahibidir.
Kiralık evler olduğu gibi,
Kiralık eller de vardır.
Kiralandı mı bu el de
Temizlemek için başkalarını?
Kazanç sağlamak için başkalarına?
Yıkım getirmek için başkalarından daha başkalara?

Bu el, kimin eli?

Elimi uzattım ele,
Tokalaştım o elle,
Sordum ona “kimin elisin sen?”
Nereden geldiği belli olmayan bir kahkaha dışında
Duyamadım hiç bir ses.

Bilmiyorum, hâlâ öğrenemedim, o el, kimin eli.
Ama bir daha görsem, yine tanırım, az şey değil bu.


Thu Duc, Ho Çi Min Kenti, Vietnam, 19 Kasım 2009

Kaynak: Gezgin, U.B. (2017). Okyanusa Açılacaklar İçin: Şiirler 2009 [For Those Who Will Sail Across Oceans: Poetry].