Hep İleriye Bakarak
Kırmızı potinlerinden tanıdım seni,
Beyaz şapkandan, yeşil şalından. Uzaktan, çok uzaktan tanıdım seni. Geriye baktığında yakın denecek kadar uzak, Ama geride bıraktık herşeyi, hep ileriye bakarak. Sen oradaydın, ben buradaydım Ve ben orada sen burada kimi zaman. Hep şaştık bu kadar uzaklaşmamıza böylesine büyük bir hızla. Geriye baktığında yakın denecek kadar uzak, Ama geride bıraktık herşeyi, hep ileriye bakarak. Sırt sırta başlamıştık oysa hayata, bu kurtlar sofrasına, Uzaklaştık o ilk noktadan her defasında. Kalmamıştı kimseler arkamıza baktığımızda. Geriye baktığında yakın denecek kadar uzak, Ama geride bıraktık herşeyi, hep ileriye bakarak. En azından, dünya yuvarlakmış ya Onunla avunuyorum kimi zamanlarda. Çok zaman alacak olsa da kavuşacağız sonunda. Geriye bakalım geriye; yakın, yakın olsun, uzak, uzak. Biraz da geri diyelim ileriye; yol aynı yol nasılsa, ne olacak... 13 Aralık 2015 Kaynak: Gezgin, U.B. (2017). Öyküleriyle Gittiler Yine: Seçme Şiirler (2012-2017) [They Left with Their Stories Again: Selected Poetry]. |
Dünya yuvarlak olduğuna göre, hep ileriye bakarak dön dolaş aynı noktaya çıkmakta mümkün
Ancak bu aynı nokta hiçbir zaman aynı olmayacaktır gerçekte
Çünkü "değişmeyen tek şey değişme" ya da "aynı nehirde iki defa yıkanılmaz" misali, değil mi?
Devrimci dünya görüşleri hiçbir zaman kısa vadeli heves ve hedeflere sığmaz
Ömürlük değil asırlar, bin yıllar düşünülmeli
Devrimciler kendi ömürlerine sığdırmak istediklerinde başarıyı, tükenirler çok kez, bakıyor on yıllar sonra ortada bir şey yok, keskin bir U dönüşüyle sisteme başta eğebiliyorlar
Halbuki doğa tarihi muazzam zaman dilimlerini kapsıyor, insanın tarihi bile değil yüzyıllar, binyıllara gülüyor
Nihayet hocam
Yüreğinize, emeğinize, kaleminize, kelamınıza bereket
Selam ve saygılarımla.