Bana kaç kere kaç kere
“Yeter artık sevme beni” dedin.
Bilmiyor muyum sandın, içine dökerdin
Gözyaşlarını. Beni korumaktı bütün derdin
Lanetli mazinden.

Geri döndüm geri döndüm her defasında,
Her defasında bilerek sensiz olamayacağını
Bu hayatın ve olası tüm hayatların.
Zaten olasılık diye birşey de kalmadı.

Sokaklarda mı ölmedik kültür merkezlerinde mi
Ateş altında mı barış zamanında mı...
“Sevme beni” dedin, öldürerek öldürterek nice kardeşimi.
Bense kalbime gömerek onları, yine yine sevdim seni.

Sorun yumağı oldun evet, “sevme beni” dedin.
İşsizlik oldun yağdın evlere, sevme beni, sevme beni.
Bir elden alıp ötekine verdin, eksiye düşmüş ücretleri.
Kıt kanaat, bol çay, az et, yine yine sevdim seni.

“Yaşlıyım” diyorsun şimdi, “ölürüm ben bu gidişle”
Bilmezsin ki diriltecek seni, “sevme beni” dediklerin.
Bir hayat öpücüğü en sıcağından. Budur sana lazım olan.
Her yerinden her yerinden öpeceğiz seni memleketim...


2 Ekim 2015


Kaynak: Gezgin, U.B. (2017). Öyküleriyle Gittiler Yine: Seçme Şiirler (2012-2017) [They Left with Their Stories Again: Selected Poetry].