„Bu sofracık, efendiler ki bekler yutulmayı (*)
Huzurunuzda titreyense bu milletin hayatı
Bu millet ki can çekişir, bu millet ki acılı olur!
Fakat sakın çekinmeyin; yiyin, yutun şapur şupur

Yiyin efendiler yiyin; bu doyumsuz sofra sizin;
Doyuncaya, kusuncaya, çatlayıncaya kadar yiyin!

Efendiler, pek açsınız, bu yüz ifadenizden bellidir;
Yiyin, yemezseniz bugün olan yarına kalır mı, kim bilir?
Şu nimetler sofrası bakın, gelişinizle övünür
Bu hakkıdır zaferinizin, evet, o hak da elde bir...

Yiyin efendiler yiyin; bu iç açıcı sofra sizin;
Doyuncaya, kusuncaya, çatlayıncaya kadar yiyin!

Bütün bu masum beylerin, neyi varsa ortalıkta say:
Soy sop, şeref, gösteriş, oyun, düğün, konak, saray
Bütün sizin, efendiler, konak, saray, gelin, alay;
Bütün sizin, bütün sizin, hazır hazır kolay kolay...

Yiyin efendiler yiyin; bu doyumsuz sofra sizin;
Doyuncaya, kusuncaya, çatlayıncaya kadar yiyin!

Büyüklüğün hazmı biraz ağır olsada yok zarar;
İhtişamın gururu var, intikam almanın sevinci kolay.
Bu sofra iltifatınızdan işte böyle ısınır ve ışıldar
Sizin şu baş, beyin, ciğer, bütün şu kanlı lokmalar...

Yiyin efendiler yiyin; bu can katan sofra sizin;
Doyuncaya, kusuncaya, çatlayıncaya kadar yiyin!

Verir zavallı memleket, verir ne varsa malını,
Vücudunu, umudunu, düş ve hayatını,
Olanca rahatını, gönlünün tüm dileğini,
Hemen yutun, düşünmeyin haramı helâli..

Yiyin efendiler yiyin; bu doyumsuz sofra sizin;
Doyuncaya, kusuncaya, çatlayıncaya kadar yiyin!

Bu harmanın gelir sonu, kapıştırın giderayak!
Yarın bakarsınız söner bugün çatırdayan ocak!
Bugün ki mideler sağlam, bugün ki çorbalar sıcak,
Atıştırın, tıkıştırın, kapış kapış, çanak çanak

Yiyin efendiler yiyin; bu cümbüşlü sofra sizin;
Doyuncaya, kusuncaya, çatlayıncaya kadar yiyin!“