Eylül
Ser dönerken sermest gönül
Hepten sardı bizi Eylül Göz kırpıyor her bir yana Gör yeter ki hem de sana Görmeyi istemezse göz Dinlemeyi bilmezse öz Renkler halaya durmuşken Yaraya em olur mu söz Olgunluğun ta doruğu Aşmış sıcağı soğuğu Diyor tan bu tan an bu an Say suya tutkun bir kuğu Yok ki kışa vakit çokça Yâr olur mu sanmam akça Rengi izle sesi dinle Şu yolcuya el ver dostça Hoş geldin de hüzünlenme Hep gülmeyi de bekleme ’’İnsan nisyan ile malul’’ İnan sen şu dediğime tly |