Yalnızlık
Şehrin sessizlik korosu yükselirken
Yalnızlığın bayrağı dalgalanıyor güvertemde Erbainde üstünde kuş olmayan Karla kaplı bir ağaç dalı gibi Kurumuş portakalın kabuğu gibi Sımsıkı sarıyor etrafımı yalnızlık Yerleşiyor göğsüme Kapı zilim paslandı çalınmamaktan Uzaklara titreyerek bakıyorum pencerelerden Gecenin karanlık peçesinde Sabrımın prangaları çözülünce birden Gökyüzü bir çığ gibi üzerime düşüyor Kalbime bir hançer saplanıyor Gözyaşlarım parlıyor Kayboluyorum düşünceler girdabında Acımasız yalnızlığımın ortasında Öfkem köpürüp oda duvarlarına vururken Akşamlar her gün üzerime çökmekte Ve derin bir hendek İçine düşmem için beni beklemekte Karamsarlığım kanatlanıp uçmakta uzaklara Anladım Yalnızlık özgürlük vermedi bana Yüksek dağların havasını getirmedi solumam için Hadi gel hapsedildiğim viraneye Terk edildiğim köşede Ruhum çırpınırken Yalnızlığımı yıka Seğmenoğlu |
öğüt,sevgi ve iözlem vardı,Hakikat vardı,
o çok güzel yüreğine sağlık Üstadım ,
ders vericiydi,akıcı anlamlı düşündürücüydü
kutluyorum Dualarımla selamlarımla