“ö.ç.m” den Anne, Ben OğlunAnne, ben oğlun, Ufuk’un. Öpmelere doyamadığın, Vurmalara kıyamadığın. Gözünün nuru, Yavrun Ciğerpâren Hakkını helâl et, Ne olur! Bize haram yedirmedin, Yememeyi öğütledin. Ama ben haram yemezken Senin hakkını yemişim Farkında olmadan. Şimdi Pişmanım anne! Gözlerim toprak dolmadan. Seni çok üzerdim anne, Her gün batırırdım üstümü başımı, Yemezdim yemeklerin içindeki domatesleri, Seçerdim. Ye oğlum, Bunlar daha yarayışlı, der, Üzülürdün. İnat eder, yemezdim. Değer miymiş, diyorum şimdi; Ama iş işten geçti… Şimdi seçmiyorum yemeklerin içindeki domatesleri Senin için Ama nâfile… Sen yoksun annem, Melek annem, sen yoksun… Mekânın cennet olsun. Adnan Ünal “ö.ç.m” |
Melek annem, sen yoksun…
Mekânın cennet olsun.
Amin
Annelerde çocuğun hakkı kalmaz , helal eder.
sağlıcakla.