BİR KIYAMET KOPUYOR SENSİZLİĞİN GÜVERTESİNDE
biliyorum
tadı tuzu kaçmış biriyim ölümle kalım arasında hiç bir avuç saklamaz beni artık hiç bir pabuç da ayağıma sığmaz havamdan çekiliyor bulutlar seni anımsatan şarkıyı söylüyorum içimden düşüyorum çıktığım yerden vurgun yemiş gibi toprağa ne sola dönebiliyorum nede sağa zifiri izbe gece her hece bir bilmece donuyor zaman aman sönüyor bir kıyamet kopuyor sensizliğin güvertesinde deniz bağlamış yosun yakamozlar masum sen zaten yoksun |