Memeden Kesiliyor NefesMemeden kesiliyor nefes Figanına not düşüyor g/ece... Dışarıda kıble yoksunu bir yalnızlık İçerde durağan akşamlara yenik Sus dokulu korku nöbetleri Sensizlik umutlarına refakatta... Gece emiyor ten doyumlarını Bir senfoni asılıyor porteye İpe çekiliyor yazdan kalma vefa Sefa çiçekleri s/ıralanıyor sen ardı Küs kuşları s/alıyor gönül ahdlarını Titriyor elleri dudak oylumlarında Yar s/oluyor ipek soylu raksında nihavent S/üzgün hatıralar aksediyor pencere buğularına Günsallarında dem tutuyor uçuk mavi bir şarkı Ayazına hevesleniyor yürek yansımaları Müebbede firar ediyor sürçü lisan alfabeler Sessize laf atıyor telkari şiirler Mehtap süzüllerine ağlıyor yakamoz Bir türkü ürperiyor sazın bam telinde Soluğu üşüyor serdengeçti hatıratların Güncelerine serpiyor hazanı bahar Bir tren garında soluklanıyor ahval Aşiyan çömezi bir rüzgar duralıyor Devşirme bir anı y/alıyor med cezirler Gülüşüne adak olurken sözler Tek kapılı bir yalnızlık ötesi Memeden kesiliyor nefes... |