ELİZANUyku kesiği düşlemler ardı Pürtelaş sancılara gebe senliğim... Elizan! Ç/ay demi dinginliği sarılı flularında Pespaye aşklara selam durmaktayken hayat Dudağında düne yazılı bir türküyle Ses eskisi bakışların Müptela sarhoşluklar yayar Gaz lambası fitillerinde tütsülenir sayrılar Kadeh uçlarında dudak izlerine asılırken kelam Bazen kızıla bulanır rakının dibi Tan doğurur mehtaplar batırır pervasızca Elizan! Gece söylemlerinin asude yıldızı Körpe göçlerin asi kızı Gökkuşağı gölgelerine saklanır yalnızlık Tükenmez aşk soylu yetinmeler Çekilir üstüne gün yorganlarını Yakılır dün nağmeleri gramofon iğnelerinde Bekler hayat Vurulur çocuklar gülüşlerinden... Elizan! Tan dolgusu türkülerin halay başı Tutkun ölgülerin güz gülümü Her hayat bir uzunçalar Kısagenlerinde uçurtma savrumları misali Gramofon çığlıklarıyla ’Yine gam yükününün kervanı gelir’ Akşam uzantılarında us sus olur Elizan! Gün kaçkını gülümsemelerine inat Gece iç güveyi yalnızlıklarına sobe Düşkün hatıralar s/arar yokluğunu Düşünler öfke salınımlarına döner Sessizliğe arşınlanır vedalar Güz s/ağırımları Hasret demler yakamoz gölgelerinde Sırnaş duygulara kapılır yok yanlar Yıldızlara merdiven kurar düşlemler Çığlık çığlığa yapraklar Bir es beklerken eylülden Kızıl bürünür düş Hazan keser us Diner sancısı baharın Vurur ahir zamanlarda Elizan ardılı hayat/kabılar... |