Azar azar
Geçti gitti gençlik denen pazar
Yaprak döktü ömür yavaş yavaş Pişman olsam keşkeler boş yazar Çırpınmak olur gereksiz savaş Zorunlu alışır buna insan Hüzünü yağar sanki ay nisan Sakinleşir kelime ile lisan Sona yaklaşırsın azar azar Sırdır bilinmez o gelecek gün Adı olmuştur hep tahmini birgün Zaman eritir vakti eder sürgün Boşuna etme bence intizar Gençlikte ilkbahar ile yaz idin İstemeden orta çağa geldin İlk zamanların oldu hep derdin Aklında çocuk yürekte yaşar |