Yalnızlığın SenfonisiŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Kalbim çok kırık...
Ve yaşamak diyorum;
yaşamak da sana dair ölmek olup çıkıyor sonra Ve ölmek: kurtulmak acılardan yalanlardan, dolanlardan hınca hınç yalnızlıktan kurtulmak... Ve ölünce diyorum sonra; bir hüzün çöküyor göğsüme ay ışığını tutamamak bir daha dokunamamak rüzgarın saçlarına avuçlayamamak yıldızları elin gibi lanet bir hıçkırık tıkanıyor boğazıma görememek seni duyamamak sesini... Çöküyor gece üzerime bir ihanet gibi bu türkü ölümün habercisi bu şiir yalnızlığın senfonisi gözlerimde Nuh kıyameti darma duman kalbimde boşuna bir yaşam belirtisi Bu şiir yalnızlığın senfonisi... Naçizane yürek sesimi güne taşıyan seçici kurula ve bu isyanı okuyan beğenen yorumlayan şairlere teşekkürlerimle. Ayrıca beni şiirle tanıştıran ve barıştıran değerli şair Neva Ney Hanımefendi’ye ve bu isyanın yazılmasının müsebbibi olan kalbimi kıran herkese de ayrıca ŞÜKRANLAR... |
dokunamamak rüzgarın saçlarına
avuçlayamamak yıldızları elin gibi"
Ölümün o soğuk nefesi
Ayrılık ateşini aralıksız körüklüyor.
Gün ile taçlanan şiire ve şairine tebriklerimle.
_________________________________________________
Estağfurullah. O sizin teveccühünüz Mustafa bey.
Öte yandan
Kalemim, kelâmım kaleminize poetik bir katkı sunabilmisse ne mutlu bana