YUMUŞAK DİKEN

Bir ağacın doruğunda asılı yüreğim
Gövdemi vicdansız eller silkeliyor
İnce dallara tutundum .
Olgunlaşmadan koparıp atmayın
Her seferinde yorulan kalbim yapraklar döküyor .
Sarsıntılar içinde depremler yaşıyorum
Gazel renginde damlalar akıyor
Şehla gözlerimden .
Sahraya sürükledim sanki ,
Yer ayaklarımın altından kayıyor
Hiç bir şeye yetişemiyorum .
Ah bir bilsem kaçmak değil ,
Durmanın en iyi cevap olduğunu
Belki de bu yüzden yarım kaldım .
Hiç başlamayan hikayemin
İlk satırında kendimi buldum.
İçimi acıtırcasına ayrılıklara
Yelken açarken bozkırlardan
çıkan birisi oldum .
İnsanlar tükenen ruhumda yumuşak diken ,
Her battığında düzelir bir gün
Hayat yeniler acılar azalır gider mi bu sürgün... ?

TUBA DEVRİM (GÜLCE & DEVRİ)