Ota boka yazanlar, ekranlarda yer tutar.
İnmezler listelerden, gülleri solmayınca.
Gerçek şairleriyse, zamanın çarkı yutar.
Yol verecek enişte, dayısı olmayınca.

Bir misyon sahibiyse, ona göre yazmalı.
Gerekirse kuyuyu, iğne ile kazmalı.
Geri dönüp bakınca, öncesine kızmalı.
Taşmazki kabından su, iyice dolmayınca.

Piyasa çerezlerle, göz boyama derdinde.
Yıldızları pek parlak, ayları ondördünde.
Reklamları bedava, bütün basın ardında.
İnciler derindedir, çıkmaz ki dalmayınca.

Organik ürün oldu, şair Anadolu’da.
Yalnız kırsalda kaldı, halk şiiri kolu da.
Unutuldu ustalar, izleri de yolu da.
Kimse onları örnek olarak almayınca.

Yazmaya çalışan az, seri üreten fazla.
Övülüp yüceltilen, tatmin olur mu azla.
Yakmadan çiğ atılan, korkarım ki bu gazla.
Şiir kıymet bulamaz, şairi ölmeyince.

(Onuncuköylü-İSMAİL SIKICIKOĞLU)