Köyüm Ve Anılarım
KÖYÜM VE ANILARIM
Köyümün daracık daracık, yolları vardı İki insan yan yana gidemez, zor sığardı Yaşlı ninem iş yapar, gelin kıza söverdi Özlediğim anılarımı, yazarım kardeş Şükrü amca ağaçtan, iki kaşık, yapardı Düğünlerde at binip, papağı o kapardı Koca kapıyı görmez, köşelere çarpardı Özlediğim anılarımı, yazarım kardeş İki koyunu güdemezdi, bizim Nurettin İlçeye gidip gelemezdi, oğlu Şemsettin Ahmet amca otlakta, kıl keçiyi ne ettin Özlediğim anılarımı, yazarım kardeş Yusuf amca sitil sitil, yoğurdu satardı Çolak yaşar düğünde, çiftetelli atardı Sıddık amca geceleri, ayvanda yatardı Özlediğim anılarımı, yazarım kardeş Köyde her şeye karışırdı, İbrahim abi Öğretmenimin emeğini, unutmam tabi Ali amca durmadan anar, yaradan Rabbi Özlediğim anılarımı, yazarım kardeş Osman amca çok ciddiye, alırdı hayatı Acaba ne oldu Sıtkı’nın, küheylan atı Rüzgâr sert estiği zamanda, uçardı çatı Özlediğim anılarımı, yazarım kardeş Atını kimseye vermezdi, Muzaffer emmi Binali emim harmanında, sürerdi gemi Hiç iyi olmazdı Ayşe’nin, çayının demi Özlediğim anılarımı, yazarım kardeş Zülfikar yengemiz, tarlada mısır beklerdi Topal şaban amca, yokuş aşağı teklerdi Molla bek amca yemez, servetine eklerdi Özlediğim anılarımı, yazarım kardeş Midayet ‘im derki, köyümüzü çok özledim Yazacak çok şeyim vardır, hepsini gizledim Ben bu şiirim ile, hane hane gezmedim Özlediğim anılarımı, yazarım kardeş (0816) Ekim 2009 Şair Midayet Kara |