Geçmişin
Yaprakları bir bir çevrilir iken
Sanıyor musun ki
Mazi
Göz yaşları arasında kaybolup gider,
Hüzün açmış iken
Kapısını,
Yürek
Parçalanmasın da ne yapsın,
Taneleri
Cam kırıkları misali
Battıkça batıyor,
Yürümemek
Elde mi
Ki
Üzerlerinde
Zaman çarkı döndükçe,

Bir günü
Bir gün takip edip gidiyor
Nice sabahları akşamları
Arkasında bırakır iken,
Boşluğu doldurmak
O
Kadar
Kolay mı sandın
Sessizliğe bürünen
Karanlığın da
Bir
Parçası,
Gölgeleri nasibe kısmetsizlik
Gurbete hasret,
Yalan
Gerçeklerin
Arkasında saklanır iken
Yarı yolda kalan umutlar bir yara izi,

Merhemi
Belki Sensizlik
Yokluğun koylarında
Hiçlik kavuşturur iken ellerini,
Sanıyor musun ki
Yazılmış çizilmişliklerin tahteravallisi mutlu
Nihayetinde nihayeti
Ne hatırlar
Ne de anar
Artık seni...

* Berlin, 23.07.2022 *

Talat Özgen