Symphony No. 44-44
sadece bir metafor
yıldızların tozu hassas arzu karanlık düştüğünde sırlarımız hayatımıza karşı kendini örüyor ve ayette yaşıyor ve yaşıyoruz sahip olmadığımız nefret ve bize sahip olmayan aşk şimdi bizi ayıran tiyatro günümüzün yalanı olur hafifçe dokunduğum sözler vücudunu aydınlatan meşale her şeyin herkesin teorisi çınlayan nota şarkının hafızasında despotizm yanıyor burjuvazi şehirler çarmıha gerilirken devrimlerin sabahı farklı bir ihanetin türünde evrimleşen aşk seni asla anlamayacağım ritüellere ihanet ediyoruz var olmayanı överek ve var olanı mitlerle örterek... |
Güzel bir şiirdi, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...