Beni duvarlara vurman için
Muşambadan yüzümü toplaman gerek

Ve hep

Doğru bir gerekçe oldu intihar
Meskeninde kan dökülüyorsa
Çocuklar ölüyorsa
Düş değil düşündüğün
Çizdiğin tek kanatlı kuş


Sanayileşen kentlerin ortasında Gümüş. Terliklerin demir bir bar’ın ardında araba olduğu mülteci kent.
İstasyonda üzüm taneleriyle misket oynayan, ardından piç olduğunu her seferinde dile getiren, aşağılamaktan hiç çekinmeyen sokak lambaları.


Kaç kez patlattım boz floresanları bilmem. O toz bulutu içinde tırnaklarını boyayan peri kızları.
Saçlarının aslı siyah, Güneş ile kıvrım kıvrım kumrala dönen.
Sihirli kutulardı hep.
Daha sekizimde onlardan birini aşık etmek istedim kendime.
Masmavi gözleri olan bir sevgili
Düşünmesi bile güzeldi,
yabancı olduğum şehirde,
fırfırlı şapkamla yabancısı olan duygulara sokmak kendimi.


Ve ilk şiir


farklı şehirlere sokarken aklımı, kırmızı kurdele oldu adı.
Aşk istifi, şaşmış bir pusula ayaklarım.


En sonunda
Kayıp iki çift temmuz bavulu olduk.
Doğdum diye Annem de katil. / Saian


95’’ bosna/ drina

Sana dair bir ihtimaldir ağustos
İçimde hep bir aldanma korkusu /aşk

…Durgun
…Solgun
…sürgün

ve hep sana dair bir ihtimaldir şubat
vapurlarını yaktığım
filikalarında can verdiğim

…yalan
…yanlış / Bosna alfabesi


Muşambada çiziliyor yüzüm
Kirpiğinden kasığına kadar kanser / annem
Kırmızı bir ihtimaldi dudakları
İs kokulu
Büsbütün cennet eteklerinde


Kim kaldırır bu demli akşamları sokaktan?
Ve kim diyebilirdi ki aşk ten altında da sevişebilir…


Gecikmem kaçamak değil
Fırtınalar koparken çekileceğim çarmıha

Hangi hayal? …O düş!
Hiçbiri temmuz değil
Omzu yarılmış
Kan soğukluğunda irileşen bir yağmur/ algı


On parmağımın dokuzunda kireç


Biri babam
Dokuzu annem/eril sonbahar


‘’Çıkıyorum çarmıha
Ardımdan geleni vuracağım/ gölgeler dahil’’



Ağzımda acıyor emzirdiğin süt
Saydamlaşıyor her ihtimal
Ve güpegündüz uykularım vuruluyor


Biliyorum
Böyle doğmamıştı bebeğin
Hayata kullanılmış başlamamıştı