8
Yorum
35
Beğeni
5,0
Puan
830
Okunma
Mutlu olmanın mutsuzluğu doğurduğu bu dünyada
Güneş hem eski hem yeniydi
zaman ağlar güller susardı toprakta
rüzgârla karışık karanlık dolaşırdı odamda
Usumu okşardı sevgili
yaşardım özlemeye başladığımda
düşlerimle koyun koyuna yatardı kalemim
on parmağımdan on bahar dökülürdü
esrik çiçek açardı dizelerim
şiirlerimin içinde mutlu uyurdu prensim..
Bilmem okuman yazman var mıydı ey Civan
yanardı Seni bir kez okuyan
işledikçe esmerliğin usulca göğsüme
isterdim ki sözcülerim durabilsinler
ayaklarının üstünde
iki uçurumun bağlandığı kelime köprüsünde
hafif gelse de sevginin kefesi
hüznümün terazisinde
takılır boğazıma olgunlaşmamış bir çift söz
yokluğun üşüdükçe içimde..!
Ferdaca
5.0
100% (21)
Cevap Yaz
