GÜL YÜZLÜM-II
Kemirir beynimi
En pervasız duygular Sırdaşım geceler Arkadaşım kaygılar Kalakalmışım öylece Savunmasız, biçare Ve Gün doğar üzerime Gün elir Gül gelir El gelir Gelmez beklenen O zaman Sığınırm içime Ben bana tutsak Ben bana hücre Dökülür kağıda mısralar Hitabım hep O’na Göremediğim gül yüzlüme ... Bilsem ki; Sonunda vuslat var Seni bin yıl beklerim Ey sevgili yâr |
Sonunda vuslat var
Seni bin yıl beklerim
Ey sevgili yâr
Öyle olurki vuslatın bile vuslatı beklenir...Aşka karşılıksız bin ömür verilir..Çok ama çok güzeldi şiiriniz..Bir bütünlük içinde ahnekle...Tebrikler