MAHŞERE KALDIŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Şiir 4+2 şeklinde kafiyeye müteakiben yazılmıştır, şiirde ana fikir sevgilisinden öfke ile ayrılan bir aşığın, giderken ona engel olmaya çalışmaması ve onu bu sebepten kaybetmesi öngörüsüdür.
Hani o benim için gülen gözlerin, Hani elimi sımsıkı tutan narin ellerin, Konuşmaya utanan tatlı dillerin, Saklı duruyor hala yüreğimde ki yerin, Hiç yoktan bir sebeple, o gün küstün gittin sen, Kal demek ağır geldi, gururuma yenildim ben, Ne güzel bakardık biz karşılıklı göz göze, Anlıyorduk herşeyi gerek yok idi söze, Aşkımız doksan dokuz ne kalmıştı ki yüze, Engelleri aştıkta ulaşmıştık biz düze, Ellerimden ellerin, bir yaprak gibi koptu, Sıcaklığının, hâlâ yüreğime avuntu, Hani evlenecektik, hani biz tek yürektik, Hani biz tek hecede, sonsuz bir kelimeydik, Hani birbimizi bir ömür boyu her an bekleyecektik, Hani biz gökkuşağının altında ölecektik, Hayaller kabus oldu, bir öfke bizi buldu, Aşk denilen çiçeğin bir anda rengi soldu, Sorma bana neredesin, şimdi sen kiminlesin, Gönül dünyamda yankılanıyor sesin, Ben buradayım işte söyle sen neredesin, Adını bilmediğim metruk bir yerdemisin, İsmin dilimde değil ama, gönlümde kazılıdır, Belki seninle kavuşmamız mahşerde yazılıdır. |