TuTun
Tutun beni tutun hayallerim düşüyor
Hevesim kırılıyor, umutlar zal oldu Zülm doldu avuçlarım dualar olmuyor Bir çuval toprağım kimse ot ekmiyor Tutun beni tutun dilim yoldan çıkıyor Onca din bir olan Allah’ı bulamıyor Kıyamlar secdeler artık nefse kadar Canına dokunduğun yerde ifrit bitiyor Tutun beni kör olayım bu tiyatroda Pazarı kuruldu, ayetler tezgâhlarda Alan şöhret, alan devlet, alan pir oldu Ben yaşadım, almadım zülm şiar oldu Tutun beni tutun çıkıyorum serden Perdeler değişiyor, geçiyorum kendimden Muhtacım, oda, yalnız sana olsun …. Zindanlar değil,sen geçiyorsun şiirden |
*** TuTun *** şiirini, yüksek sesle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...