Deli gönül sevdaya peşrev çekip durdukça,
İşte sana Kara Kız Sev dedikçe del’lendi.
Kehribar sarısında can evine vurdukça,
Sevmezsen dizlerini döv dedikçe del’lendi.

Eğer kavil yerine senden önce gelirse,
Vuslat mekânı deyip biraz mutlu olursa,
Sevginin kıymetini senin gibi bilirse,
Hiç çekinme ey gönül öv dedikçe del’lendi.

Tek kişilik sevdayı iki yüreğe böl ki,
Can evinin kapısın şafak vaktinde çal ki,
O, sana ev sahibi sen o’na mihman ol ki,
İmrenecek mihr-i mâh vav dedikçe del’lendi.

Gecenin her dem’in de gözyaşı döktürürse,
Umuda kement atıp boynunu büktürürse,
Terk edip gidiyorken ardından baktırırsa,
Yüreğinden çıkarıp kov dedikçe del’lendi.

Der Ervani; yüreğin hep diyet ödüyorsa,
Seviyorum dedikçe feveran ediyorsa,
Bir sebep göstermeden terk edip gidiyorsa,
Vefasızın aşk’ına söv dedikçe del’lendi.

İhsan ŞOLA(Ervani)

Bu nasıl bir Gönül.
Sev dedik del’lendi
Öv dedik çıldırdı
Söv dedik kudurdu.