YOĞUMUŞAldandım Dünyanın yedi rengine, Yeşilin Allara hayrı yoğumuş. Görmedim kimseyi dengi dengine, Hayatın kullara hayrı yoğumuş. Gönüller usanmış kahır çekmiyor, Pınarlar kurumuş seller akmıyor, Mor bulutlar yaşlarını dökmüyor, Yağmurun yellere hayrı yoğumuş. Çiçekler kurumuş bahara küskün, Gerdanlar sararmış gühere küskün, Dilleri lâl olmuş sehere küskün, Bülbülün güllere hayrı yoğumuş. Kimisi düz gider kimisi eğri, Parça parça olmuş dağların bağrı, Her biri gidiyor meçhule doğru, Yolcunun yollara hayrı yoğumuş. Leylanın aşk’ını gördüğü yerde, Mecnunun gözüne çekilmiş perde, Sevdanın ateşi dursa da serde, Serabın çöllere hayrı yoğumuş. Ağaca kurt düşmüş kökü çürüyor, Mor menevşe adeta can veriyor, İnadına yavaş yavaş kuruyor, Derenin sellere hayrı yoğumuş. Ağalar ağlıyor beyler çileli, Şehirler hüzünlü köyler çileli, Mevsimler gam çeker aylar çileli, Günlerin yıllara hayrı yoğumuş. Zarar verir her güneşin batması, Nefes nefes ömürleri bitmesi, Ne yakması belli ne de tütmesi, Ateşin küllere hayrı yoğumuş. Kara kız nazlandı çıkmıyor cama, Yüreğin yırtığı tutmuyor yama, Bu Ervani neler istiyor ama, Fincanın fallara hayrı yoğumuş. İhsan ŞOLA(Ervani) |