GÜLMEYEN BİLMEZ
Göz göze, gelse de, aşkın tadını
Sevdalar dehrine, dalmayan bilmez Dilden düşürmese, yârin adını Şu gönül şehrinde, kalmayan bilmez Gönle Allah verir, müseadeyi Eğer vuslat varsa, o kor vadeyi Cananın elinden, buzlu badeyi Tatlı huzur ile, almayan bilmez Selamı yüklerken, seven dillere Sabah seherin de, önce yellere Telli turna ile, gurbet ellere Dua eşliğin de, salmayan bilmez Neylesin sevdalı, Dünya köşkünü Durdurmalı yürek, gözde taşkını Ömrünce arayıp, o Hâk aşkını Ummadığı anda, bulmayan bilmez Sessiz ce yapmalı, gönlün fethini Dizeye dökmeli, övgü, methini Ne kadar sevse de, yar kıymetini Ev de, yuvasında, gülmeyen bilmez Her sevda kişiye, şahsa özeldir Ayrılık var ise, herkese züldür Yan yana, el ele, her şey güzeldir Uzun süre uzak, kalmayan bilmez Lüzumsuz diyor ki, aklın bir yolu Elbet Mevlâ’m korur, seven her kulu Nasıl da inler bak, bir ağaç dalı Alıp dertli sazı, çalmayan bilmez Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ |