Bir yalnızlığı b/ölüyorum hecelere: yetmiyor sığamazken yere göğe şiirlerdir benim mimiklerimde akseden pencere ve aşkın akmış çatısı idame ettiğim hayatın pervazında saklı bir kuş misali sektiğim hece hece içerlediğim belki kayıp bir lehçe ve mesken tuttuğum harfler sabaha çıkmayacak üstelik bu şiir üzerini örtmezsem hasretinle…

Kıyak geçti evren bana yine bu gece…
Bonkörce sevdiğim balmumumdan heykelim nasıl ki dikili en tepede
Ve işte uzandığım bir tuzak asılı kaldığım
Huzur ve mutluluk nasıl da uzak tutsaklığım
D/okunurken her hücreme
Taban tabana da zıttım dünya ahalisi ile
Önce öfkem kendime
Bahşedilmiş pür neşem saklı mazimde
Köpüren bir lahzayım şimdi
İçimde kırık tekeri mevsimin
Hatmettiğim yüzlerce kitap ve yazmanın lüksü
Elbet kala kala bakiyesi hüznün, dile
Gelmeyen neyse direncim sonlanırken ansızın.

Dilaltı bir şiire meylettiğim
Yetmezmiş gibi aparatı aşkın
Devasa bir es de verebilirim hani bu aşka
Zarar ziyan dolu geçmişim
İçime kazık kakan sözcüklerin bekası
Yoksa nasıl sır tutardı kalemim?
Ola ki yazılmasın dizeler
Bilirim de sabaha çıkmayacak bu şiir
Dilemması ömrün örtündüğüm gizemle
Perçemi sözcüklerin
Gözden göze gezen bir gülücük gibi
Karartma gecelerinde dahi yılmadan yazabildiğim
Ömrün savruk güftesi…

Serzenişim kendime
Semazen yüreğimden dökülen sözcüklerin uğruna
Başını bağladım işte:
Hem sonsuzluğun hem de yalnızlığın kök söktürdüğü
Her milimim minyatür bir dünya
Suretim ve sükûnetim de yanıltmasın kimseleri
Kimsesizliğim nasıl nasıl da baki
Kaybolmalara zimmetliyim hem
Dilimde saklı tevazu
Gönlümde esen yeli de kolay kolay kaptırmam kimseye.

Varsa yoksa talip olduğum hiçlik makamı
Dünya gözüyle neyi gördümse varsın görmemeyim bu saatten sonra
Finalini yapacakken günün
Öğün atladığım bir ikindi vakti
El pençe divan durduğum kaderin iklimi
B/öldüm işte devasa pastayı yüzlerce dilime
Bir saatim olsa olsa varsın kırık varsın ölgün zamana
Eremediğim kadar da nihayete
Adaklar adadım içimdeki gizeme
Hislerimle uyuşmayan düşüncelerimi de örttüm usulca
Uysal göründüğüm kadar sakarım hem ben
Ve nasıl da tutumsuz
Elbet sadece sever ve yazarken.

Demek oluyor ki bu şiiri de kurtardım uçurumun kıyısından
Geçiştirdim de günü
Geçimsiz yüreğime sokulan hangi iklimse
Kovduğum kadar kapıdan
Ansızın ziyaretime geldi aşk ve şiir bacadan
Dumanında saklıyım belli ki ateşin
Ya, içimde yanana ne demeli?
Yakardığım kadar Rabbime
Yeşil ışık yazan kadere kurdum alarmımı
Hani olur da hani…

Debdebeli bir hüzünle terk ettim bir kere daha geceyi
Sefer tasımda saklı yüreğimi de kaptırdım madem kediye
Kısacık bir es verip sekeceğim yeni güne
Kâh uykusuz kâh huysuz varlığım
Sabra delalet sözcüklerim için için yandığım.