Nefesin nem kokuyor,

gözlerin bulut sanki.

Kirpiklerinden devrilerek gelip,

yanaklarına yığılan gözyaşların sim mi yoksa?

Düşürdü sesin, yüreğimi avuçlarıma.

Pelteleşti dilim,

Elim teslimiyet fırkasında.

Yağmur gibi asıldı,

iki ucu yanmış yakama.

Gökyüzümdün sanki damla damla üzerime yağan

Bir bir içerimi eriten.

Neden, niçin şimdi.

Gölgelediğin yüzünü göstermen,

Gülüşünü vurman.

Bir müzik kutusundan ışıltılı sesini duymam.

Damıttın yüreğimi.

Saçının telleri kundaklasa da rüzgârı

Ne kör olsun sözün,

Ne ayrılığa çevrilsin yolların.

Saklamış olsan da yüreğinin fısıltısını kulağımdan,

gelip geçmedin gözümden

Öylece kaldın.

Meltemleri esir ettin aklıma.

Düşürdün kar tanelerine benzeyen gözyaşlarımı saçlarıma.


Sessizliğine

Üşürüm bin kere çıkmaz ki sesim.

Yokluğunda Sanki rüzgarın ıslığı

seni sesleyen nefesim.



zekeriya duman