YOLUNA AŞKLA DOLANIRKENŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Yüzünde ölen ay kokusuna Sesim uzuyor ’İnce Burun’da ... -Yoluna Aşkla Dolanırken- Mahzenimde doğruldu, zamanın buruk şarabı Tapınağa dökülmüş Sevmediğim kalpleri Sunakta acımadan kestiğimi sanıyorlar Yaşadığım insanlığımdan usanıyorlar Sanıyorlarki sana gömdüğüm ruhum fütursuz. Sonsuza uyuduğumu sen dirilmeden elimden alıyorlar Bileceksin Uyanışım dirilişine Sürme gözlerin açıldığında Huzurum yükselişine Yukarı çek kirpiklerini En narin yerde Üşütsede ışığının her zerresi Beni mahkum eyleme Kemik tarakla saçlarımı tarıyorum her sabah Her sabah akşama dua ediyorum Karanlıkların kabında gitmemen için Ruhumu gömdüğün kalbini yitirmemen için Yoluna aşkla dolanırken Öyle bir ırmakta yıkanda gel ki Gözlerinin feri sen olsun. Sevilay Karaman 26.08.2008 Sinop/Ayancık |
emeğinize sağlık, güzel bir çalışma olmuş...
saygım ve sevgimle...