Lüzum Kalmadı
Dünya dedikleri bu garip handa
Çalıştım didindim gücüm kalmadı Sahte ışıltısı şavk oldu canda Nazına usandım gözüm kalmadı. Hırsına yenilmiş susamış kana Mal için darılmış konu komşuma Nasihat kâr etmez böyle insana Lafına utandım sözüm kalkmadı. Güya arkadaştı can ciğer dosttu Kurt iken giydiği kuzunun postu. Dilleri yalancı sözleri hoştu Dönüp de bakacak yüzüm kalmadı. İnatla bir yere varılmaz oldu. Kanayan yaralar sarılmaz oldu Dostların hatırı sorulmaz oldu Tıkandı yolumuz çözüm kalmadı. Güçlü kuvvetliydim şahbazdım bence Üstüme yok derdim ben bu âlemde Can çekilip kalmayınca sinemde Rüzgârla kayboldum izim kalmadı. Devrimî hırsından cay bundan sonra İyiliyi dostluğu yay bundan sonra Her günü bir lütuf say bundan sonra Servete varlığa lüzum kalmadı. Devrimî.18.05.2022.mamak |
Nasıl ki atılan taş, yaydan çıkan ok geri gelmez biz insan müsveddeleri de o hesap insafa gelmeyiz gayrı...
Çok ayrıştık çünkü dostum. Nerede o eski komşuluk, dostluk, sevecenlik, dürüstlük?
Bırak nasihati, selam verirken bile çekinir oldu insanlar...
Bırak dostluğu, komşunun bile kapısını çalamaz olduk...
Arkadaşlık dediğin çıkar boyunca artık. Menfaat çakışmaya görsün, yok senden kötüsü...
Ne diyelim bilmiyorum ama gidişat doğru gidişat değil.
Sıkı ve şık şiir.
Var olsun insancıl yüreğin...
Sevgi ve muhabbetle...