Alıştım
Bir bebeğin gözlerinden akan
masum su damlasıydı gönlüm Toprağa düşsem bereket olacaktım Yağmur mazgalları arasından lağıma karıştım Beklentim kalmadı hayattan alıştım! Neden hep cehenneme meyilliydi ömrüm? Belki de Yeşil ve Kırmızıyı ayırt edemeyen renk körüydüm Başroldeydi sevdiklerim Kendi hayatımın dublörüydüm! |